مناسبات دین و سیاست در فهم هرمنوتیکی نصر حامد ابوزید
محورهای موضوعی : پژوهش سیاست نظریعلیاکبر اسدی کویجی 1 , عباسعلی رهبر 2
1 - دانشجوی دکتری علوم سیاسی، دانشگاه علامه طباطبایی، ایران
2 - دانشیار علوم سیاسی، دانشگاه علامه طباطبایی، ایران
کلید واژه:
چکیده مقاله :
دکتر «نصر حامد ابوزید» از نواندیشان دینی است که در زمینه مسائل علوم قرآنی و سیاسی، دیدگاه های گاه متفاوت و چالش برانگیزی از آرای پیشینیان عرضه کرده است. این پژوهش در تلاش است تا در قالب تفسیر تاریخی و انتقادی اسکینر با بررسی زمینه‌های ایدئولوژیکی و عملی و ترفندهای زبانی مورد استعمال، به فهم اندیشۀ سیاسی و کشف کنش زبانی قصدمند نصر حامد ابوزید در طرح تفکیک نسبت و تعامل دین و سیاست بپردازد. آنچه برای نویسنده به عنوان یافته تحقیق مورد توجه قرار گرفت این بود که ابوزید با نقد اسلام سیاسی و گفتمان دینی سنتی جهت خروج مصر از مشکلات مترتب و نوسازی اجتماعی، تأسیس جامعه‌ای دموکراتیک را مدنظر داشت و آن را مترتب بر نوسازی دینی می‌دانست. از این رو در راستای مقابله با بنیان‌های اندیشه‌ای تأسیس و تقویت حکومت استبدادی (در مصر) به جدایی دین از سیاست رسید.
Nasr Hamed Abu Zayd is one of the religious intellectuals who has offered sometimes differentand challenging views on the issues of Quranic and political sciences from the views of her predecessors. This article, In the form of Skinner's historical and critical interpretation, tries to understand and discover the intentional linguistic action of Nasr Hamed Abu Zayd in the plan of separating the relation and interaction of religion and politics by examining the ideological and practical contexts and linguistic tricks used. The findings show that Abu Zayd, criticizing political Islam and traditional religious discourse to get Egypt out of social problems and modernization, sees the solution in establishing a democratic society, which is itself a consequence of religious modernization. Hence, he considered the separation of religion from politics in order to counter the foundations of the idea of establishing and strengthening an authoritarian government (in Egypt).
